Krak
Toen deze paardjesstof van bij Stof op Zolder in de brievenbus viel, vermoedde ik al dat de print zou scoren bij de dochter. Aan de glinstering die in haar oogjes verscheen toen ze de stof in handen kreeg, zag ik mijn vermoeden bevestigd. Een stof met paardjes is een hit!
Er was ruim voldoende stof om - naast het geplande t-shirt - nog iets anders te maken. En dat stofje was wel heel erg tof. Zelf vond ik het stiekem ook wel leuk. Plezant kleurtje enzo ... Zou twinning ook een hit zijn bij de dochter? Voor een achtjarige valt mama nog onder de categorie 'cool', toch? Ik besloot de gok te wagen en hield het zelfs een verrassing voor Klara.
Klara kreeg een t-shirt uit een oude Ottobre (3/2010), Funky Sisters genaamd.
Met tricot heb ik nog niet zoveel ervaring. De stof durft daardoor af en toe eens zijn eigen leven te gaan leiden onder de machine of springt al eens onverwachte richtingen uit. Dat gebeurde hier met de schoudernaden. Die lagen me precies niet plat genoeg, dus besloot ik ze door te stikken. Dat leek me een strak plan. Nadat ik per abuis een van de naden tegen het voorpand stikte i.p.v. het achterpand en bij het tornen een gaatje trok in de stof, bleek het eerder een slap plan te zijn geweest, maar soit. De naden liggen plat en het gaatje valt niet op in de naad. Niemand dat dat ziet maar ik wéét dat het er is ...
Voor mezelf haalde ik de McCall's M7127 boven. Wie zich nu een stapel t-shirt-patronen voorstelt van waartussen ik dat ene patroon uithaal, think again. Dit is het enige t-shirtpatroon dat ik heb dat na heel wat aanpassingenmin of meer past. Ik ben geen krak in naaien voor volwassenen (en patronen voor volwassenen aanpassen), maar we doen ons best!
De lap tricot viel nogal nipt uit voor nog een hele t-shirt voor mezelf en dat had twee gevolgen. Ten eerste werden de mouwen ingekort naar 3/4. Het effect daarvan is best leuk, dus die aanpassing plan ik in de toekomst nog te doen. Ten tweede kon ik geen rekening houden met de print. De patroondelen moesten nauwkeurig naast elkaar gelegd worden om alles eruit te krijgen. Het effect daarvan - enkele onthoofde paarden op mijn rug - zal ik erbij moeten nemen ...
Uiteindelijk was ik best tevreden over mijn twinning maaksels. En de dochter? Die vond het ook cool, maar wou toch even, voor de zekerheid, weten of ze de t-shirt ook aan mag als ik de mijne niet draag.
In naaien voor volwassenen ben ik misschien geen krak. In poseren blijkbaar nog veel minder ... Miljaar, durf ik dat hier wel tonen? Allé dan ... Maar niet lachen, hé! Of op z'n minst niet teveel.
Voor de gezamenlijke foto's werd trouwens manlief ingeschakeld, mijn steun en toeverlaat, lieve papa van de kinderen, die ik hier liefkozend monsieur zal noemen. Monsieur kreeg er na een paar foto's trouwens wel zin in precies en begon met enkele artistieke poses (zie de foto met de spiegel hieronder).
Er was ruim voldoende stof om - naast het geplande t-shirt - nog iets anders te maken. En dat stofje was wel heel erg tof. Zelf vond ik het stiekem ook wel leuk. Plezant kleurtje enzo ... Zou twinning ook een hit zijn bij de dochter? Voor een achtjarige valt mama nog onder de categorie 'cool', toch? Ik besloot de gok te wagen en hield het zelfs een verrassing voor Klara.
Klara kreeg een t-shirt uit een oude Ottobre (3/2010), Funky Sisters genaamd.
Met tricot heb ik nog niet zoveel ervaring. De stof durft daardoor af en toe eens zijn eigen leven te gaan leiden onder de machine of springt al eens onverwachte richtingen uit. Dat gebeurde hier met de schoudernaden. Die lagen me precies niet plat genoeg, dus besloot ik ze door te stikken. Dat leek me een strak plan. Nadat ik per abuis een van de naden tegen het voorpand stikte i.p.v. het achterpand en bij het tornen een gaatje trok in de stof, bleek het eerder een slap plan te zijn geweest, maar soit. De naden liggen plat en het gaatje valt niet op in de naad. Niemand dat dat ziet maar ik wéét dat het er is ...
Voor mezelf haalde ik de McCall's M7127 boven. Wie zich nu een stapel t-shirt-patronen voorstelt van waartussen ik dat ene patroon uithaal, think again. Dit is het enige t-shirtpatroon dat ik heb dat na heel wat aanpassingen
De lap tricot viel nogal nipt uit voor nog een hele t-shirt voor mezelf en dat had twee gevolgen. Ten eerste werden de mouwen ingekort naar 3/4. Het effect daarvan is best leuk, dus die aanpassing plan ik in de toekomst nog te doen. Ten tweede kon ik geen rekening houden met de print. De patroondelen moesten nauwkeurig naast elkaar gelegd worden om alles eruit te krijgen. Het effect daarvan - enkele onthoofde paarden op mijn rug - zal ik erbij moeten nemen ...
Uiteindelijk was ik best tevreden over mijn twinning maaksels. En de dochter? Die vond het ook cool, maar wou toch even, voor de zekerheid, weten of ze de t-shirt ook aan mag als ik de mijne niet draag.
In naaien voor volwassenen ben ik misschien geen krak. In poseren blijkbaar nog veel minder ... Miljaar, durf ik dat hier wel tonen? Allé dan ... Maar niet lachen, hé! Of op z'n minst niet teveel.
Héla, niet te veel lachen had ik gezegd!
Voor de gezamenlijke foto's werd trouwens manlief ingeschakeld, mijn steun en toeverlaat, lieve papa van de kinderen, die ik hier liefkozend monsieur zal noemen. Monsieur kreeg er na een paar foto's trouwens wel zin in precies en begon met enkele artistieke poses (zie de foto met de spiegel hieronder).
Reacties
Een reactie posten